In dit graf liggen:
- Johannes Gerhardus Wesselink 1880-1972
- Cornelia Westenberg (1882-1947)
Johannes Gerhardus Wesselink werd op 9 juni 1880 geboren te Oldenzaal als zoon van Gerrit W. en Alberdina Kruitbos. In 1899 trad hij in dienst van de gemeente Renkum en klom op tot hoofdcommies en loco-gemeentesecretaris; hij was tevens ambtenaar van de Burgerlijke Stand. Tijdens de evacuatie (oktober 1944 tot in mei 1945) fungeerde hij als waarnemend burgemeester. Hij diende de gemeente als ambtenaar tot 1945, toen hij als zodanig gepensioneerd werd, waarna hij verslaggever werd van de gemeenteraad van Renkum.
Op 17 juli 1908 trouwde hij te Enschede met Cornelia Westenberg, 26 jaar oud. Zij was opgeleid tot beeldend kunstenaar aan de academies van Dresden en Den Haag. Het gezin Wesselink heeft tientallen jaren, tot eind 1964 te Oosterbeek gewoond in het monumentale huis Beukenlaan 41, op de hoek met de Jhr. Ned. van Rosenthalweg. Cornelia Wesselink-Westenberg overleed op 11 mei 1947; zij werd te Oosterbeek begraven op de begraafplaats aan de Fangmanweg.
Johan Wesselink wordt vooral herinnerd als schrijver en publicist. Zijn publicitaire arbeid wordt voor het eerst zichtbaar in 1917, bij het verschijnen van zijn novelle De Zomertocht van den Reus. In de jaren twintig en later schreef hij diverse openluchtspelen, die werden opgevoerd in Oosterbeek, maar ook in Ede en Breskens.
In 1941 verschijnt zijn grote boek Zóó is Gelderland. Wesselink beschrijft de Gelderse landschappen, de steden en dorpen van de provincie.
In 1943 verschijnt bij Strengholt te Amsterdam zijn bekendste boek Schilders van den Veluwe-zoom. Hij presenteert er de kunstenaars die in de 19de eeuw in Oosterbeek en Wolfheze kwamen tekenen en schilderen in de natuur. Daarnaast besteedt hij – steeds in een levendige verhalende stijl – aandacht aan de eerdere tekenaars van de Veluwezoom (17de en 18de eeuw) en aan de kunstenaars van de 20ste eeuw. Het boek werd in 1946 herdrukt.
Hij overleed (na een val in Frankrijk) op 14 januari 1972 en werd 91 jaar. Op 18 januari 1972 werd hij begraven bij zijn echtgenote op de Begraafplaats Fangmanweg, als een van de laatsten; de begraafplaats was voor nieuwe graven gesloten.
